اولا: اعتذر لكل قرائى الأعزاء عن التأخير
بس معلش سماح اصل النت كان فاصل بقاله اسبوعين وجه يوم واحد وفصل تانى
ثانيا : انهارده فى مناسبه سعيده جدا
الا وهى عيد ميلاد مدونتى العزيزة
والحمد لله ان الشركة ظبتتنى وجابت النت
احب اقول لمدونتى
كل سنه وانتى متألقة
كل سنة وانتى متجدده
ثالثا : عايزه بقى اقولكم انا ازاى دخلت عالم التدوين
"عارفين المقوله بتاعت فرويد اللى بتقول "الانسان مكبر مسير
اهوه هو ده اللى حصلى بالظبط
انا كنت اول مرة اسمع عن عالم المدونات كان من هشام
صاحب مدونة الثائر دائما
وايامها كان هو برضه لسه فاتح مدونته جديد
وكنت دايما ادخل عنده واتابع المدونات من خلال مدونته
فكنت لما بكتب تعليقى كنت لازم اكتب اسمى فى الاخر
فكان الموضوع ده حازز فى نفسى قوى
الناس كلها اسمها مكتوب فوق بالازرق
وانا الوحيده اللى اسمى بيتحط تحت
لالالالالا والف لا
انا لازم اسمى يكون فوق زيهم
وقعدت رودى عبقرينوا تفكر طب اعمل الحركة دى ازاى
ااااااااااااااااااه
يبقى لازم اسجل نفسى فى بلوجر
وفعلا عملت من فوق فى المدونه تسجيل
وكل ده انا فاكرة انى بسجل اسمى فقط
وفجاه لا بيه ولا عليا
الاقى نفسى عملت مدونة
يا دى النيله
مدونه ايه يا رودى اللى عملتيها دى
طب وانتى هتكتبى ايه ان شاء الله
شكلى كده اتدبست
وقعدت افكر طب هتكتبى ايه
ومفيش حاجة جايه فى دماغى
لا لا منا لازم اكتب
ماهو مينفعش رودى بعبقريتها متعرفش تكتب حاجة
لحد ما ربنا هادانى الحمد لله فى النهايه وكتبت اول موضوع ليا
"الشعور بالامان"
وبدات انتظر رد الفعل
وفرحت قوى لما لقيت التعليقات على اول بوست
كانت كتير
بدات احس باحساس الفلاح اللى زرع زرعه ومتستنى الحصاد
ومن ساعتها وانا بكتب فى المدونه
وبفرح بأى كومنت يجيلى
حتى ولو كان بيقولى حاجة مش عجباه فى البوست اللى انا كتباه
بفرح لما الاقى اصحابى المدونين متبعنى
بفرح لما الاقى حد جديد دخل وبيعززنى
بفرح لما الاقى الكومنتات كتييييييييييير
بقولكم ايه
بمناسبة الكومنتات
انا عايزه بقى كومنتات ايه
كتيييييييييييييييييير قوى
بس مش علشان انا اللى افرح المرة دى
علشان مدونتى العزيزة هى اللى تفرح
